Een inspiratieportret van Chantal Cali,
woonbegeleider bij opvanghuis Tabitha op Bonaire
Chantal Cali is 37 jaar en werkt als woonbegeleider bij opvanghuis Tabitha op Bonaire. Wat drijft en inspireert haar in haar werk met slachtoffers van huiselijk geweld? We stelden haar zeven vragen over haarzelf, haar werk, haar talenten, wat ze van haar cliënten leert en vooral hoe zij haar werk met energie, hoop en inspiratie blijft doen. We hopen dat het jou inspireert!
Wat voor soort werk doe jij binnen het opvanghuis waar je werkt?
‘Ik begeleid kwetsbare vrouwen en moeders die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Na de intakefase wordt de casus overgedragen aan een mentor. Dit kan ikzelf zijn of een collega. Als mentor voer ik wekelijks mentorgesprekken en zorg ik voor periodieke evaluaties. Ik heb de cursus gevolgd om aandachtsfunctionaris te worden. Momenteel zijn wij die functie aan het implementeren in ons opvanghuis.’
Wat vind je het mooist aan je werk?
‘Ik vind het mooi om mensen te laten inzien hoeveel kracht ze bezitten. Door de situatie waarin ze verkeren, zijn ze zich hier vaak niet van bewust. Als mensen die krachten ontdekken, zie je dat ze weer zelfvertrouwen krijgen, actief worden en gemotiveerd raken. Dat zie je gebeuren en dat geven ze mij ook terug. Daar word ik blij van.’
Wat is jouw grootste talent?
‘Mijn talent is dat ik in een kritische situatie of als de emoties hoog oplopen goed kan relativeren en niet oordeel. Hiermee breng ik een gevoel van rust en veiligheid over op de bewoners van ons opvanghuis.’
Wat heb jij geleerd van je cliënten?
‘Ik heb geleerd dat niet alles is wat het lijkt. De intakefase met cliënten is een proces van ongeveer 6 weken. Die tijd is hard nodig om duidelijkheid te krijgen over een casus. Hierdoor leer ik elke keer opnieuw om geen vooroordelen te hebben en elke situatie kritisch te bekijken.’
Hoe maak je als opvangorganisatie het verschil?
‘Wij maken het verschil door het gevoel van veiligheid dat wij onze cliënten bieden. De beschermde woonomgeving werkt als een placebo-effect. Het gevoel van veiligheid komt van binnenuit. Vaak zijn de vrouwen die bij ons komen gewend aan onveiligheid. Ze moeten dan wennen aan het gevoel van veiligheid en leren omgaan met positiviteit. Ze moeten geloven dat een ander zich daadwerkelijk zorgen om hen maakt. Dit maakt het verschil.’
Waar ben je het meest trots op?
‘Ik werk nu al bijna 3 jaar bij opvanghuis Tabitha en ik zie dat wij ontzettend zijn gegroeid. Waar ik het meest trots op ben is het team. We hebben het afgelopen jaar hard gewerkt aan de kwaliteit van de hulpverlening en dit zie je ook terug binnen het team.’
Hoe blijf jij je werk met energie, hoop en inspiratie doen?
‘Ik geloof dat wat je overbrengt op de bewoner, je ook weer terugkrijgt. Ik raak bijvoorbeeld geïnspireerd doordat ik een bewoner heb weten te inspireren. Het is een wisselwerking. Je bent vaak van nature geneigd om de emotie over te nemen van een ander. Als een bewoner heel negatief is, moet je hier niet in mee gaan, maar als jij de bewoner een positieve kijk hebt weten te geven, krijg je dit dus ook weer terug.’
